Damardan Sözler, Damardan Yazılar.
İnsanların seni en çok sevdiği zaman, onların işine en çok yaradığın zamandır. Bukowski
Kaçınız, çırılçıplak bedenler karşısında yalnızca gözlere baktınız. Sorsalar, güya hepiniz aşıktınız.
Birçok kişi aşkın yalan olduğunu düşünür. Eğer aşk yalansa, neden acısı bu kadar gerçek.
Susmak kabullenmek değil, cevaptır. Eğer insan kısa cümleler kuruyorsa, uzun yorgunlukları vardır.
Uzaktan görenler diyor ki ”duygusuz”. Duygusuz olduğum için mi gözlerim kaç zamandır uykusuz.
Damardan Güzel Sözler
Yetimhanede yaşayan küçük bedenlerin, ranzalarına yazdıkları “anne” kelimesi kadar masum olmalı aşk.
Seni hatırlatan her şeyde, katledilmiş mutluluklarım var. Her gülüşüm kanla karışık yağmurlu şimdi.
Dünyanın ne kadar küçük olduğunu , “Seni dünyalar kadar seviyorum” deyip de gidenlerden öğrendim.
Sen bana mı soruyorsun yalnızlığı sever misin diye? Ben ki; ‘çayı bile iki şekerli içerim, birlikte erisinler diye’.
Dertlerimin, acılarımın içinde seni düşünerek mutlu oluyorum, sen benim ilahımsın ve bundan gurur duyuyorum.
Bir zamanlar esen rüzgâra bile meydan okuyan gençliğim. Şimdi ise rüzgârda savrulan bir yaprak gibiyim.
Yalnızlığımızla çoğalıp kalabalığımızla eksiliyoruz. Ve öylesine kalabalık ki yalnızlığımız; ne yana dönsek kendimize çarpıyoruz.
Artık hayat, küçükken oynadığım kutu kutu pense’ye benziyor nerdeyse. Çünkü herkes bir bir arkasını dönüyor sadece.
Damardan Mesajlar
Kendinden geçeceksin unutmak için ama yinede unutamayacaksın. Gözlerini kapatıp uyumaya çalışacaksın ama uyuyamayacaksın ve sadece dalıp gideceksin.
Bilseydim dünyanın keşkelerden kurulduğunu küçükken ne olmak istiyorsun diye sorduklarında mutlu olmak istiyorum derdim!
Mevsimin suçu yok. Yokluğun soğuk.
Kalbin kemiği yok diye kırılmaz mı sandın?
Unutulmak kadar acıdır bazen yaşamak.
Üzülmem mi sanıyorsun yürek ağlar gözden önce.
Kahpeliğin okulu yok ama nedense mezunu çok.
Sustuğum yerde sen varsın. Konuştuğum yerde özlemin.
Kalemimin kurşunu bitmiş, öldüremiyorum seni.
Bana hoşlandığı adamı anlattı, bende sevdiğim kızı dinledim.
Beni kaybetmeyi başaranı asla kazanmak için uğraşmam.
Damardan Yazılar
Ölürsem beni yârimin kalbine gömün. Mekânım cennet olsun.
Ruhunda aldatmak varsa, bedenin gözümden düşmüştür.
Bazen ne kadar uzağa gidersen git, yüreğin hep bıraktığın yerdedir.
Verdiği umudu geri alan, aldığı ahı da güle güle kullansın!
Kaderim gülseydi bir kere, gerek duyar mıydım böyle damardan sözlere.
Neyin var? “sorusuna,” Sen yoksun! ” diyesim var. Bildiğin gibi değil.
Sevmek bazen vazgeçmektir. Kimine göre gidenden, kimine göre kendinden.
Hayatta iki şeyi çok iyi bileceksin. Benimsen kıymetini, değilsen haddini.
Terkedilen çabuk büyür, hüzün kalana düşse de pişmanlık hep gidenin payına!
Toprak gibi sessiz olduğum an bil ki, şimşek gibi gökte gürlüyor feryadım!
Damardan Sözlerr
Öyle yorgun ki hislerim. Artık sana karşı bir şey hissetmeye bile dermanı yok.
Gözlerinin ‘kahve’sinden koy ömrüme, kırk yılın hatırına ‘sen’de kalayım!
Gel beraber alalım nefesimizi sevdiğim, sensiz boğazımdan geçmiyor. Ahmet Arif
Cinayet saati neredeydin diye sorarlarsa unutma ‘gidiyordum’ diyeceksin.
Suç benim değil ki. Şiir kokuyordu bakışların. Yazmamak gözlerine ihanet olurdu.
Tutacak el bulamazsak biz de elimizi cebimize koyar yürürüz, sıkıntı yok.
Ekmeğime hoşçakal sürdün ya sen, ben şimdi ‘aşk’ karınla; sana, ne şiirler yazarım.
İntihar köprüsü gibiyim bu günlerde, gözümden de, gönlümden de düşen düşene.
Neden sonra farkına varıyor insan ayağına takılan bütün taşları, yoluna kendi döşediğinin!
Kaybedecek neyim kalmış ceylan gözlüm bu dünyada? Ya sen ya hiç bundan sonra!
Zor mudur gözlere bakarken aşkı görmek? Yoksa sadece aşk mıdır gözlerdeki tek gerçek?
